In de Oosters-Orthodoxe theologie vormt *theosis* – vaak vertaald als vergoddelijking of deelname aan de goddelijke natuur – de kern van het soteriologische begrip. Theosis verwijst naar het proces waarbij de mens, door genade en synergie met God, steeds meer deelneemt aan het goddelijke leven, zonder de essentie van God te worden. Dit concept, geworteld in de Bijbel en ontwikkeld door de Kerkvaders, wordt gezien als het ultieme doel van het christelijke leven. Het is niet slechts een eschatologische belofte, maar een voortdurend proces dat begint in dit leven door ascese, gebed en deelname aan de sacramenten. Theosis impliceert een transformatie van de gehele persoon – lichaam, ziel en geest – tot een staat van goddelijke gelijkenis, waarbij de menselijke natuur wordt geheiligd zonder te versmelten met de goddelijke essentie. Dit onderscheidt de Orthodoxe visie van Westerse concepten zoals sanctificatie, die vaak meer gericht zijn op morele verbetering in plaats van ontologische unie. In deze uitgebreide thesis, bedoeld voor een blogpubliek, zullen we de Bijbelse basis, de patristische ontwikkelingen – met speciale aandacht voor Gregorius Palamas – en moderne interpretaties onderzoeken, met verwijzingen naar heiligen en auteurs. Alle citaten volgen de Chicago-stijl in voetnoten.